نازيها بخش عمده ای از ادارهء امور زندان ها و اردوگاهها را به خود زندانيان واگذار کرده بودند.
اين حرکت دو نتيجه داشت. اول اينکه آنها زندانيان را در جنايت های خود شريک کردند. افراد زيادی به واسطهء مسئوليتی که داشتند، همواره بر سر اين دوراهی قرار مي گرفتند که آيا بايد جنايت بکنند يا نه؟ يا اينکه کدام جنايت را بايد انجام بدهند. مادری بر سر اين دوراهی قرار گرفته بود که برای نجات جان تعدادی از فرزندانش، کدام فرزند را بايد برای کشتن انتخاب کند؟
دومين دستآورد آنها، ايجاد نفرت بين زندانيان بود. در حالی که پيش از آن، زندانيان از زندانبانان متنفر بودند. نفرت زندانی از زندانبان، به نفرت زندانی از زندانی بدل گشته بود.
خوب فکر کنيم… وضع جامعهء ما چقدر با اين وضعيت فرق دارد؟