يکي از کلاسهايي که داريم, اسمش هست سياست فرهنگي. استاد سياسيتهاي فرهنگي اعمال شده در طي دوره هاي مختلف دولت مدرن فرانسه رو ارائه ميده. درس بسيار جذابيه که البته خشک و بيمزه ارائه دادن درس توسط استاد, نميذاره جذابيتش بيشتر بشه. اما با اين حال هروقت بحث بين هواداران و مخالفان يک تز و ايده سياسي در ميگيره, کلاس خيلي جذاب ميشه. استاد هم از موضع گيري سياسي پرهيز نميکنه و وارد بحث ميشه. نکته ي مهم اينه که سانسوري در مورد انچه بر سياسيتهاي فرهنگي اين کشور گذشته اعمال نميشه. همه ي دعواها و توافقهاي سياسي يکجا عنوان ميشه اسم و رسم همه ي مسئولين فرهنگي کشور, نظريه پردازهاي مرتبط و البته رييس جمهورا اورده ميشه.
با خودم فر ميکردم اگه همچين مواد درسي در دانشگاههاي ما مطرح ارائه ميشد, ايا اينقدر شکاف دولت ملت عميق تر ميشد? مثلا فکر کنين سياستهاي فرهنگي دوران مهاجراني و ميرسليم صفارهرندي و حتي ملک الشعراي بهار داريوش همايون در کلاس ارائه ميشد و به بحث گذاشته ميشد. چه حالي ميداد هااااااا
* توضيح اینکه در طی کلاس احساس میکنم در تاریخ سیاسی فرانسه شریک شدم