در دوران بازجويي, دوستي كه كارشناس پرونده بود, در موارد مختلفي روي من فشار استدلالي مياورد تا مواضع من رو متزلزل كنه و من رو به مرز اعتراف به اشتباههام بكشونه.
يكي از اون مواردي كه خيلي تاكيد ميكرد, به خطر انداختن امنيت مردم در راه انداختن راهپيماييهايي مثل 25 خرداد و شبيه اون بود. ميگفت ايا شما تضمين ميكنين كه در اين راهپيمايي هايي كه راه ميندازين, افرادي نفوذ نكنند و حركتهاي مسلحانه انجام ندن?
در دوران بازجويي در مورد اين نكته هميشه ترديد داشتم و حرفهاي اقاي كارشناس پرونده برام منطقي و يا حداقل قابل تامل بود. بعدها هم خيلي به اين نكته فكر كردم. خب طبق معمول با فكر كردن و پرس و جوي زياد پاسخهاي روشني به ذهنم رسيد.
امروز ميدونم كه پرسشهايي كه اقاي كارشناس پرونده مطرح ميكرد از اساس اشتباه بود. چون اساسا اين وظيفه ي ما نبوده كه جلوي نفوذ افراد شرور رو بگيريم. اين ديقا كاري بوده كه وظيفه ي همكاران ايشون و نيروهاي نظامي و امنيتي بود. اونها هستن كه براي تامين امنيت مردم از بودجه ي عمومي پول ميگيرن. وظيفه ي اونها اين هست زمينه ي امنيتي براي احياي حقوق مردم فراهم بكنن. نه اينكه به بهانه هاي امنيتي جلوي حقوق مردم رو بگيرن. اعتراض و راهپيمايي مسالمت اميز حق مردم هست و وظيفه ي نيروهاي امنيتي و انتظامي اين هست كه امنيت اين تظاهراتها رو تامين كنن. هروقت هم كه اين تظاهراتها ناامن بشه, اين ما هستيم كه بايد از نيروهاي امنيتي بازخواست كنيم كه چرا وظايف خودشون رو درست انجام نميدن و امنيت جامعه رو درست تامين نمي كنن. نه اينكه اين نيروها به اين دليل ما رو بگيرن و بازجويي و بازخواست كنن.