سـVم

دُرشکه‌ی انتخابات ریاست جمهوری راه افتاده و خیلی از آدم‌ها مثل من و شما٬ از خودشون می‌پرسند: «چه کنیم؟»

این موضوع ایمیل‌ها و پیام‌هایی‌ست که دوستان زیادی ـ بویژه رفقای خراسانی-  در این چند روز برام می‌فرستند و البته حتمن این پرسش بین خود بچه‌ها هم در جریان هست.

حالا من قصد دارم در این یادداشت‌ها٬ چیز‌هایی که به نظرم می‌رسه را با شما در میون بذارم. این ایمیل هم راه ارتباطی ما هست تا اگر لازم بود باهم گفتگو کنیم: 88ta92@roohsavar.com

برای شروع٬ می‌خوام بگم که رییس و ستاد و رسانه و همه چیز خود شما هستید! بله رفیق‌جان. خودِ شما. روی صحبت من با دوستانی هست که می‌خوان در این انتخابات فعال باشند٬ اما نمی‌دونن از کجا شروع کنند. خیلیا فکر می‌کنن که باید ستادی وجود داشته باشه که افراد برن اونجا و فعالیت کنن. البته اگر همچین امکانی وجود داشته باشه خیلی خوبه. اما به دلیل‌های مختلف در این انتخابات این امکان به صورت محدود وجود داره. اما این دلیل نمی‌شه شما فعالیتت‌ را رها کنی و منتظر بمونی تا یکی برات دعوت‌نامه بنویسه و بیاره در خونه‌تون.

 به عنوان کسی که از سال ۷۶ تا الان (اوووه٬ شونزده سال!) از مهمترین ضعف‌های ستادهای انتخاباتیِ ما٬ ارتباط با جامعه بوده و هست. یعنی اینکه خیلی از افراد فعالیت‌هاشون به رفت و آمد به ستاد محدود می‌شه. اما کسانی نیستن که این وسط نقش میانجی بین ستاد انتخاباتیِ فلان کاندیدا و بخش‌های مختلف جامعه‌را بازی کنن. و این دقیقن کاری هست که از دست شما بر میاد. شمایی که هنوز ارتباطی با هیچ ستادی پیدا نکردی. 

در انتخابات ۸۸ این تجربه را داشتیم. به طوری که خیلی از بخش‌های جامعه که احساس مسئولیت می‌کردن٬ خیلی پیش‌تر از اینکه ستاد‌ها تشکیل بشن٬ خودشون وارد عمل شده بودن و جمع‌های دوستانه و خانوادگی تشکیل داده بودن تا وارد عمل بشن و کارهای کوچیکی که از دستشون برمیاد را انجام بدن. بعد از انتخابات هم خیلی از افرادی که می‌خواستن برای جنبش سبز کاری انجام بدن (بویژه بین خرداد ۸۸ تا خرداد ۸۹ و بهمن ۸۹ تا خرداد ۹۰) همین شیوه را بکار می‌بردن. پس ما الان ذخیره‌ی تجربه‌ایِ خوبی در این زمینه را داریم. 

صحبت‌کردن چهره به چهره مهمترین و مفیدترین روش برای جلب نظر مردم هست. من در طول انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در سال ۲۰۱۲ دیدم که ستاد فرانسوا اولاند چقدر خوب از این روش بهره می‌گیره. اولاند معمولی‌ترین نامزد بود. هیچ جذابیت ظاهری یا سابقه‌ای نداشت – و نداره –  که بخاطر اونها مردم بهش رای بدن. اما همین روش تونست به شکل حیرت‌انگیزی اون را جلوی سارکوزی که هنوز دور اول ریاست‌جمهوریش بود و خیلی هم جاذبه‌های فردی داشت٬ به پیروزی برسونه. ستاد اوباما هم همین روش را بکار برده بود. در این روش٬ مهم‌ترین نیروی ستادی «آدم‌های معمولی٬ در محیط‌های معمولی» هستن. آدم‌های معمولی مثل من و تو٬ و محیط‌های معمولی مثل خونه٬ مدرسه٬ محل کار٬ بازار٬ کوچه و خیابون و… . پس ببین! در یک همچین محیطی٬ تو به همراه گروه کوچکی از دوستان می‌تونین کارآمدترین نیروی ستادی باشین و روی سرنوشت خودتون و دیگران تاثیر بذارین. یک تاثیر بزرگ.

بیا از همین الان شروع کنیم

سـVم

…

پانوشت:

به دو دلیل من رفقای خراسانی‌ام را در این یادداشت‌ها مورد خطاب قرار می‌دم.

اول اینکه من عضوی از ستاد ۸۸ خراسان رضوی بودم و با بچه‌های دو تا خراسان دیگه (شمالی و جنوبی) ارتباط نزدیکی داشتم. در اون دوره ما تجربه‌ی خوبی را از کار شبکه‌ای در جامعه به نمایش گذاشتیم و به همین دلیل هم ستاد ۸۸ ما بهترین ستاد در کشور شناخته شد. ما تا اسفند ۸۷ بیش از ۶۰۰۰ جوان بودیم که دور هم جمع شده بودیم. بعد از فروردین ۸۸ این رقم از دست ما خارج شد و دیگه من الان هر جوون خراسانی که سبز باشه را عضوی از اون مجموعه می‌بینم. برای همین٬ هنوز در قبال ستاد۸۸ احساس مسئولیت می‌کنم و می‌دنم همه‌ی ما هنوز دلامون باهمه.

دلیل دوم اینکه «حومه» را بکار می‌برم این هست که من بقیه‌ی ایران را حومه‌ی سرزمین خراسان می‌دونم (شوخی) فکر می‌کنم هرکدوم از کارها در هرجای ایران به راحتی شدنی هست. امتحانش با شماست.