ces que je deteste
24 , March , 2011کدوم دانشگاه؟ کدوم شکاف؟ کدوم وحدت؟
29 , March , 2011[youtube http://www.youtube.com/watch?v=xsJVEZLi-80?fs=1]
مسئلۀ دیگری برای همۀ آدمها خیلی مهمه. اما برای ما ایرانیا خیلی مهمتر
مثلا اینکه همسایه مون کی باشه خیلی برامون مهمه. چون عضو خانواده مون نیست، پس یک دیگری محسوب میشه.
کسی که تو محلۀ ما هم زندگی نمیکنه بازهم یک دیگری بحساب میاد و وقتی ما از محله ای به محلۀ دیگه میریم، احساس غریبگی میکنیم.
اگه کسی که در شهری دیگه زندگی میکنه بازهم برای ما یک دیگری است در برابر همشهریها مون. یعنی مثلا من گاهی در موقعیتی قرار میگیرم که با همون همسایه و یا هم محلی (همونی که تو یک شرایط دیگه احساس میکردم دیگری هست ) احساس نزدیکی میکنم.. اما با کسی که از یک شهر دیگه به شهرما اومده باشه این احساس رو ندارم.
اما من الان میخوام در مورد یک سطح دیگه از دیگران صحبت کنم. اونایی که ما بهشون میگیم خارجی. کسایی که ایرانی نیستن. نگاه ما به غیر ایرانی ها خیلی کج و معوجه. این رو وقتی از ایران خارج میشیم خوب میفهمیم. و مخصوصا وقتی که مجبور میشیم با غیرایرانیها زندگی کنیم خیلی بهتر.
اصولا ما ایرانیها یا خارجی هراسی داریم، یا عشقِ خارج و خارجی هستیم. ینی چی؟ یعنی مثلا از یک سری از مردم میترسیم. معمولا عربها و چینی ها و آفریقایی ها. همینطور معمولا عاشق سینه چاک یک عدۀ دیگۀ خارجی هستیم. معلومه دیگه کیا رو میگم. غربی ها. هر کاری که اونها انجام میدن خیلی از ما فکر میکنیم که دیگه حرفی توش نیست و آخر انسانیت و مدنیت هست. البته یک عده هم از دوستانمون هستن که کاملا برعکس ان. یعنی از غربی ها متنفرن و مقداری با اون ملتهای دیگه دوست هستن. خوب این شکاف همیشه بین شرق و غرب بوده. اما من تا حالا ندیدم که مردم یک کشور شرقی اینقدر در مقابل غربیها متواضع باشن و در مقابل شرقی ها مغرور. یعنی کاملا برعکس همۀ دنیا.
و چیز جالب تر اینکه در هر صورت، ایرانیها بین خودشون که هستن، همۀ ملتهای دیگه رو مسخره میکنن. شرقی و غربی هم نداره. همه رو از یک کنار . کلی جک میسازن براشون کلی بهشون انگ خنگ بودن و … می زنن.
(متن فیلم)
اینجا خیابون موفتارد، یکی از جاهای توریستی پاریس هست. و البته خود پاریسی ها هم خیلی اینجا میان. بیشتر بخاطر کافه و رستوران هاش.
این پرچم اسپانیا هست که بالای یک رستوران اسپانیایی نصب شده. ملت تو رستوران نشستن و میزنن و می رقصن. تا چند دقیقه دیگه صداش رو میشنوین.
اون بالا یک اتاق زیرشیروونی هست که احتمالا به احتمال زیاد باید خونه دانشجویی باشه. پرچم آمریکا رو می بینین؟ خوب معلومه که یک آمریکایی اونجا زندگی میکنه و پرچم کشورش رو هم اون بالا آویزون کرده.
حالا فکر میکنین زیر پرچم آمریکا چه خبر باشه؟
یک رستوران لبنانی که از قضا گردانندگانش از هوادارهای سرسخت حزب الله هستن. از ایرانیها هم کلا خوششون میاد. براشون هم فرقی نمیکنه که چه خط و ربطی داشته باشن.
کنار این رستوران لبنانی، یک رستوران ایتالیایی معروف هست. می دونین که هنوز پروندۀ ایتالیا در ماجرای ربودن امام موسی صدر بازه. و لبنانی ها خیلی پیگیر این ماجرا هستن. اما لبنانیها زیر پرچم آمریکا و کنار یک رستوران ایتالیایی کاسبی خودشون رو می کنن. هرچند که هنوز از راهکارهای دیپلماتیک خیلی جدی پیگیر پروندۀ امام موسی صدر ان.
اینم یک رستوران ژاپنی. ژاپنی که شاید دورترین کشور به اروپا باشه. اما تو این کوچه به لبنان و ایتالیا خیلی نزدیک شده.
اینم یک رستوران یونانی که غذاهای دریایی به خورد مردم میده. خیلی هم طرفدار داره.
و کنارش هم یک کافۀ فرانسوی.
همه کنار هم خوش و خرم نشستن
Rooh Savar
Entrepreneur, journaliste, auteur | Fondateur & CEO @ Welcome Place | Lettres Persanes | President @ SINGA Global