این شعری بود از علی عبدالرضایی که روی فیسبوکم گذاشته بودم. واکنشهایی از دوستان داشتم که جالب بود. ده دوازده تا از دوستان لایک نثار یادداشت کرده بودن که احتمالا به این معنی بود که از شعر خوششون اومده. اما هفت_هشت تا از دوستان به حالت اعتراض یا مخالفت نظر گذاشته بودن. 

مثلا یکی از نظرها این بود: «بهونه برای انجام دادن یه کار بد زیاد میتونه باشه اما برای انجام ندادانش فقط کافی نخواهیم انجام دهیم، واین متن هم وقیحانه تراین توجیحش بود.»