به عنوان یک دانشجوی جامعه شناسی، وقتی به یادداشتهای وبلاگم نگاه میکنم، یکیشون از همه بیشتر توجهم رو جلب میکنه. یادداشتی با عنوان «پیش بینی خشونت».* این رو اردیبهشت 86 نوشته بودم و در اون یادآوری کردم که با توجه به وضعیت فعلی کشور (سال86)، اگر وضع به همین منوال پیش بره در انتخابات ریاست جمهوری آینده (خرداد88) شاهد خشونت خواهیم بود. خشونتی که حاصل برخورد منافع ارزشیِ لایه های مختلف جامعۀ ایران هست. این یادداشت رو کسی جدی نگرفت. (حتی خودم هم جدی نگرفتمش) و همونطور که دیدیم، درست دو سال و یک ماه بعد، اون خشونت و درگیری اتفاق افتاد.
از رویدادهای تلخی که پس از اون انتخابات افتاد که بگذریم، از اینکه به عنوان یک دانشجوی جامعه شناسی، با دیدی جامعه شناسانه (جامعه شناسی سیاسی) یک رویداد به این مهمی رو پیش بینی کردم، احساس رضایت می کنم و به خودم می بالم. این یادداشت محصول زمانی است که فعالیت سیاسی ام به بیشترین میزان ممکن در زمان خودش رسیده بود و همزمان مطالعات جامعه شناسانه ام هم رشد قابل توجهی پیدا کرده بود. در همون زمان از خواندن چند بارۀ کتاب ارزندۀ «جامعه شناسی» آنتونی گیدنز یاد گرفتم که جامعه شناس یک پیش گو نیست؛اما می تونه رویدادهای اجتماعی رو پیش بینی کنه. خوب من هم حداقل یک بار این کار رو کردم. اون هم سر موضوعی به این مهمی.
خلاصه اینکه با یادآوری این موضوع مقادیر قابل توجهی با خودم حال کردم.
…
* این یادداشت در سال 86 در خانۀ قبلی ام شهریاران منتشر شده بود
Discover more from Rooh Savar
Subscribe to get the latest posts sent to your email.
برادر خیلی تربیت فرانسوی شده ها ..ای شهر نشین پیش بینی کن
نه بابا. گفتم که این مال تربیت دوران مشهد نشینیه