به نام یزدان مهربان

 گر بخواهیم کارهای نیک مردم را دسته بندی کنیم، به دو ذسته می‌رسیم. دسته‌ی نخست کارهایی است که در رابطه با فعالیتهای انسان‌دوستانه‌، مانند کمک به فقرا، دستگیری نیازمندان، کمک به ازدواج جوانان، تهیه‌ی شغل برای بیکاران، پرداخت کمک هزینه‌ی تحصیلی نیازمندان و …میباشد. این نوع کارها حد زیادی ازخود گذشتگی را می‌طلبد و واقعاً کمتر کسی به این درجه می‌رسد که در کمک به همنوعان، از رفاه عادی خود بگذرد.

اما دسته‌ی دوم، فعالیتهایی است که رابطه‌ی مستقیمی با مردم کوچه و بازار ندارد و آنی، باری از مشکلات مردم را نمی‌کاهد. مانند تحقیق و پژوهش، کارهای آموزشی، فعالیتهای اجتماعی ـ فرهنگی، مبارزات سیاسی و … در واقع دسته‌ی نخست رابطه‌ی مستقیم با انسانها دارد، ولی دسته‌ی دوم با افراد جامعه ( در ظاهر ) رابطه‌ی بسیار نزدیکی ندارد و به نظر برخی سود چندانی به آنها نمی رساند. به بیانی دیگر، این نوع از کارها، در درجه‌ی نخست با انسانیت آدمها سروکار دارد تا با مسایل روز مره‌ی آنها. ولی، آیا دسته‌ی نخست مهم تر است یا دسته‌ی دوم ؟ به نظر من حوزه‌ی انسانیت بسیار گسترده است و پهناور. حوزه‌ی انسانیت، دریایی است از کارهایی که در نهایت منجر به سعادت و کامروایی تمامی انسانها می‌شود و نتیجه‌ی آن به امروز و فردا و یک نفر و دو نفر ختم نمی شود. کارهای انسانیتی یک فقیر را پولدار نمی‌کنند و یا راه‌انداز مشکلات ازدواج جوانان نیستند. بلکه کاری میکنند که انسانها اصلاً به فقر دچار نشوند ویا در راه مسایل اساسیی مانند ازدواج و اشتغال اینهمه مشکل احمقانه پدید نیاید. حتی به نظر من کارهای انسانی بخش کوچکی از حوزه‌ی فعالیتهای انسانی را تشکیل می‌دهند.

حتماً شما همه‌ی این مواردی را که بیان شد، بهتر از من میدانید. اما قصد واقعی من از این همه روده درازی این بود که به این نکته بیشتر توجه کنیم که: هنگامی که می‌خواهیم کاری را انجام دهیم، کمی هم به این نکته فکر کنیم که این کارها، چقدر به انسانها در جهت انسانیتشان کمک می‌کند و این نیرویی که مصرف میکنیم تا چه اندازه به سعادت و کامروایی خواهد انجامید. بهتر است بیشتر فکر کنیم.

*این اولین یادداشت وبلاگی من است که باخاطراتی عالی پیوند خورده است